Het kan ons allemaal overkomen. En als het gebeurt, praat er dan over. Ach, iedereen heeft wel eens een dipje!
Geconfronteerd met een de toekomstige sloop van ons mooie huisje. Lekker rustig en bedoelt voor in de eeuwigheid. Ondertussen zo veel ruis. Onwaarheden, halve waarheden, roddels en onduidelijkheden. Niet alleen van mensen die in het zelfde laken en pak zitten maar zeker ook van de medewerkers van de grote woningstichting.
Vanmorgen een gesprek gehad met een nieuwe verhuurmakelaar. De jonge meid werkt nu een week bij #Woonwenz en haar levenswijsheid is; “ik zeg alles eerlijk, ook als het geen goed nieuws is!” Helaas had ze niet allemaal goed nieuws. Eigenlijk had ze alleen maar slecht nieuws.
Aangezien we dan toch op het pad van eerlijkheid liepen heb ik geprobeerd haar uit te leggen wat, nu al bijna een jaar, onduidelijkheid en stress doet met autisme en een depressie. Dat ik in februari ben gered door het crisisteam van het GGZ. Dat de boom wel erg aanlokkelijk werd en de psychose wel erg hard begon te juichen! En autisme, hè!
Ze voelde zich bedreigd door wat ik allemaal zei! Toen ik met een nagel op de tafel tikte zat ze bijna onder de tafel!
Mijn depressie, ja mijn depressie! Laten we er over praten, dat helpt!
Ik ben maar even buiten gaan zitten, de bewaking was eigenlijk al onderweg (denk ik). Mijn Anja heeft het gesprek afgemaakt en de medewerker gaat heel hard haar best voor ons doen! Ze snapt onze situatie helemaal. Waar heb ik dat vaker gehoord? Ze belt in de loop van de week!
P.s. de dame zal gesprekken gaan voeren met alle huurders die de sloop op hun stoep hebben staan. Ik weet me verbaal nog redelijk te gedragen. Ten opzichte van de andere bewoners ben ik nog redelijk “netjes”. Sorry meid, ben benieuwd hoe lang je het vol houd!
Het kan ons allemaal overkomen. En als het gebeurt, praat er dan over. Ach iedereen heeft wel eens een dipje!
Yosy